Gelukkig nieuw haar.
Door: Anne-Meike
Blijf op de hoogte en volg Andy
29 December 2006 | Japan, Hiroshima
Deze keer een korter bericht dan jullie gewend zijn. Het voornaamste is dat we iedereen een fijne oudejaarsavond en een goed nieuwjaar willen wensen. De tijd vliegt in Japan en het einde van onze trip komt alweer in zicht. Nog ongeveer drie weken en we zitten weer achter de geraniums op de Pijperstraat te dromen van een volgende trip. Voorlopig zijn we nog in Japan het bevalt goed.
We hebben inmiddels gefietst door Kyoto, gewandeld in Osaka, gestruind door Kobe en veel, heel veel gefotografeerd. Een volle tas met vol geschoten film is het resultaat en ik sta te poppelen om de rolletjes te laten ontwikkelen. Ik heb mijn haar laten knippen en ben nu de trotse eigenaar van een my little pony en Andy zijn baard wordt woester met de dag. Het geld vliegt uit onze portomonnee maar het is het waard. Op dit moment zitten we in Hiroshima. Natte sneeuw, regen en zon wisselen elkaar af. Bij deze nog 1 verhaaltje. Voor de laatste keer. Benieuwd naar de rest? Zodra we weer thuis zijn zien we je graag verschijnen vanachter onze geraniums.
Wanneer we door de haven van Hiroshima wandelen blaast de wind guur door onze jassen maar de zon maakt een hoop goed. Struinend tussen de gebouwen door belanden we op het terrein van een oesterbedrijf. Een lopende band dumpt lege schelpen in het water. Meeuwen cirkelen boven ons hoofd en zweven in de wind. Op de vissersboten aan de steiger rusten vogels, ze drogen hun veren in de warmte van de zon. We bekijken de berg lege schelpen in het water en wandelen nieuwsgierig tussen alle apparatuur door. De geur van zee en zout maakt ons gelukkig en wanneer we uiteindelijk weer naar de straat lopen komt een man ons tegemoet. We voelen ons betrapt en zeggen gedag. "I`m owner, you come", meldt hij streng. We volgen de man een trap op en zien een open hal met een grote machine. Trots toont hij de bedrijfsruimte, een foto van zijn boot, de grote bakken met schelpen en de hardwerkende dames die in het midden van de ruimte oesters open hakken. "You try", five minutes". We volgen de man terwijl hij een aantal oesters uitkiest. Hij loopt naar een klein gasbrandertje op de vloer en gooit de schelpen op de hete plaat. De natte schelpen sissen en sputteren, vijf minuten later slurpen wij de gekookte oesters en het zoute water naar binnen. Uiteindelijk verlaten we met een droge mond van het zeewater de man, zijn bedrijf en de vriendelijk knikkende dames met een zak vol rauwe oesters.
Terug lopend naar het hostel bedenken we dat we de zak oesters nooit met zijn tweeen op kunnen en willen eten. Het hostel waar we nu zitten bevalt ons goed dus we geven de zak aan de eigenaar van het hostel met het idee dat hij en zijn gezin er van kunnen genieten. Zoals wel meer handelingen in Japan ingewikkelder zijn dan je in eerste instantie denkt is ook het geven van oesters niet simpel. De man bedankt ons hartelijk en nodigt ons uit om samen met hem en zijn vrouw de oesters te eten. Wij voelen ons bezwaard. Het was tenslotte niet de bedoeling om de man te belasten met het bereiden van een maaltijd voor ons. Het kwaad is al geschied dus `s avonds om tien uur zitten we aan een heerlijk miso soep met oesters en rijstwijn voor de dorst. Na het eten worden we uitgenodigd om oud en nieuw op japanse wijze te vieren bestaande uit een feestmaaltijd en een nachtelijk bezoek aan een tempel. We zijn dus benieuwd.
Hierbij weer een hoop foto`s voor wat kijkgenot. Een goede jaarwisseling. Pas goed op je vingers, je ogen en haar, ND en AM wensen je een gelukkig nieuwjaar!
We hebben inmiddels gefietst door Kyoto, gewandeld in Osaka, gestruind door Kobe en veel, heel veel gefotografeerd. Een volle tas met vol geschoten film is het resultaat en ik sta te poppelen om de rolletjes te laten ontwikkelen. Ik heb mijn haar laten knippen en ben nu de trotse eigenaar van een my little pony en Andy zijn baard wordt woester met de dag. Het geld vliegt uit onze portomonnee maar het is het waard. Op dit moment zitten we in Hiroshima. Natte sneeuw, regen en zon wisselen elkaar af. Bij deze nog 1 verhaaltje. Voor de laatste keer. Benieuwd naar de rest? Zodra we weer thuis zijn zien we je graag verschijnen vanachter onze geraniums.
Wanneer we door de haven van Hiroshima wandelen blaast de wind guur door onze jassen maar de zon maakt een hoop goed. Struinend tussen de gebouwen door belanden we op het terrein van een oesterbedrijf. Een lopende band dumpt lege schelpen in het water. Meeuwen cirkelen boven ons hoofd en zweven in de wind. Op de vissersboten aan de steiger rusten vogels, ze drogen hun veren in de warmte van de zon. We bekijken de berg lege schelpen in het water en wandelen nieuwsgierig tussen alle apparatuur door. De geur van zee en zout maakt ons gelukkig en wanneer we uiteindelijk weer naar de straat lopen komt een man ons tegemoet. We voelen ons betrapt en zeggen gedag. "I`m owner, you come", meldt hij streng. We volgen de man een trap op en zien een open hal met een grote machine. Trots toont hij de bedrijfsruimte, een foto van zijn boot, de grote bakken met schelpen en de hardwerkende dames die in het midden van de ruimte oesters open hakken. "You try", five minutes". We volgen de man terwijl hij een aantal oesters uitkiest. Hij loopt naar een klein gasbrandertje op de vloer en gooit de schelpen op de hete plaat. De natte schelpen sissen en sputteren, vijf minuten later slurpen wij de gekookte oesters en het zoute water naar binnen. Uiteindelijk verlaten we met een droge mond van het zeewater de man, zijn bedrijf en de vriendelijk knikkende dames met een zak vol rauwe oesters.
Terug lopend naar het hostel bedenken we dat we de zak oesters nooit met zijn tweeen op kunnen en willen eten. Het hostel waar we nu zitten bevalt ons goed dus we geven de zak aan de eigenaar van het hostel met het idee dat hij en zijn gezin er van kunnen genieten. Zoals wel meer handelingen in Japan ingewikkelder zijn dan je in eerste instantie denkt is ook het geven van oesters niet simpel. De man bedankt ons hartelijk en nodigt ons uit om samen met hem en zijn vrouw de oesters te eten. Wij voelen ons bezwaard. Het was tenslotte niet de bedoeling om de man te belasten met het bereiden van een maaltijd voor ons. Het kwaad is al geschied dus `s avonds om tien uur zitten we aan een heerlijk miso soep met oesters en rijstwijn voor de dorst. Na het eten worden we uitgenodigd om oud en nieuw op japanse wijze te vieren bestaande uit een feestmaaltijd en een nachtelijk bezoek aan een tempel. We zijn dus benieuwd.
Hierbij weer een hoop foto`s voor wat kijkgenot. Een goede jaarwisseling. Pas goed op je vingers, je ogen en haar, ND en AM wensen je een gelukkig nieuwjaar!
-
29 December 2006 - 11:48
Doriene:
ik ben het er niet mee eens dat dit het laatste verhaaltje is....!!! -
29 December 2006 - 12:03
Mars:
Nee, ik ook niet. Al die weken geen verhaaltjes meer? -
29 December 2006 - 12:17
Jeroen:
grrr, maar wat een lelijke bus man!!!
schrijven!!!! -
29 December 2006 - 14:29
Queenie:
Jammer hoor dat er geen verhaaltje meer komt, maar des te meer reden om een afspraak met jullie te maken in Nederland. Wil die geraniums weleens bekijken en wel van 2 kanten.
Jullie ook een fijne jaarwisseling en aale goeds voor 2008.
Dikke kus, Queenie -
31 December 2006 - 10:19
Snaat:
Die pony staat je goed hoor AM. Maar had je niet beter die baardaap naar de kapperkunnen sturen?! Happy new year! -
31 December 2006 - 17:08
Chris:
Wat? Zo'n kort reisje? Nou ja, je moet het zelf maar weten.
Het is hier nu 6 uur 's avonds, dus zal het bij jullie al wel nieuwjaar zijn.
Wo en ik wensen jullie ook in 2007 veel aangename en gezonde kilometers! -
01 Januari 2007 - 21:43
Louis:
Jullie ook een heel gezond en gelukkig 2007. Wil graag jullie verhalen horen als jullie weer in het land zijn.
Groeten, Louis -
02 Januari 2007 - 10:37
Ivonne:
Heb zonet weer jullie laatste verhaal gelezen. Waar ik gelukkig van wordt is van het lezen van mooie zinnen. Mijn jaar is dus weer goed begonnen. Bedankt.
Ook namens Bert trouwens. Deze keer heeft hij met mij al jullie verhalen meegelezen. Zijn reactie: heel leuk om te lezen, maar ik zou het er allemaal niet voor over hebben. Chapeau dus.
Groetjes. -
02 Januari 2007 - 10:42
Ivonne:
En natuurlijk wensen wij dat het in 2007 helemaal goed komt met jullie haar (en met al jullie andere (reis)wensen). -
17 Januari 2007 - 23:23
Joli(e):
Hmmmmmmmmm misosoep! Ik heb nog geen geraniums maar wel vrouwentongen hiero in Katendrecht en jullie zijn hier beiden van harte welkom als je wat uitgerust bent! -
09 Maart 2010 - 07:02
Brian:
Bestaat nu nog steeds. Wanneer is jullie volgende reis? Ik wil jullie wel eens zien met 2 van die koters door china.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
