Tianjin

Het is onze laatste avond in Peking. We drinken nog een biertje in de bar van het hostel. Alle mensen die we ondertussen hebben leren kennen tijdens ons verblijf in dit hostel zijn er. De Duitse en Chinese fotografiestudenten die werken aan een workshop. Ze vieren een verjaardag. Een grote roze taart siert de tafel. Er wordt gegeten met stokjes. De Amerikaan die onderweg is naar India. Hij verblijft daar een maand bij een guru. De guru heet Oshou en heeft een twijfelachtig verleden. De bar zit vol. Het bier is goedkoop. Er wordt echte Hutong pizza bestelt. De pizza is vierkant. Te laat kruipen we in ons bed.

De volgende dag staan we voor het station. Het is druk. Mensen krioelen als mieren naar de ingang. Onze tassen gaan door een scanner. Met behulp van een aardige man bemachtigen we twee treinkaartjes. Niet veel later zitten we in de trein naar Tianjin.

In de trein bekijken we de Lonely Planet. Opzoek naar een plek om te slapen in Tianjin. De goedkope slaapplekken bevinden zich rond twee universiteiten. We besluiten daar heen te gaan.

Tegenover ons zit een Chinees meisje. Ze praat zachtjes in zichzelf. Ze lacht om de dikke Lonely Planet en we raken in gesprek. Het meisje heet Tianxiou en is een studente Engels van 22. Ze is net als ons onderweg naar de campus. Het engels dat ze spreekt is gebrekkig maar met behulp van een vertaalcomputer en een vertaalboekje komen we een heel eind. Tianxiou wil ons helpen om naar de universiteit te komen. We moeten haar volgen.

Het station van Tianjin is kleiner dan in Peking. De horde met taxi's is even groot. Chauffeurs roepen en wenken ons. Tianxiou gebaart ons haar te volgen. Op een kruising staat een klein rood autootje. We proppen onze bagage en onszelf in de veel te kleine taxi. 'Taxi's bij het station zijn duurder dan de gewone taxi's', vertelt Tianxiou ons. De chauffeuse flirt via de achteruitkijkspiegel met Andy. Hij moet raden hoe oud ze is. '50', is Andy zijn antwoord. De chauffeuse is 43.

Al gauw blijkt dat Tianxiou meer voor ons wil doen dan we dachten. Ze betaalt de taxi. Bij de universiteit worden we opgewacht door Wang Senna. Een vriendin van de studente. Met zijn tweeen gaan ze voorop. De zoektocht naar een slaapplek is begonnen. Het hostel dat wij in ons hoofd hadden blijkt te zijn gesloopt. Een ander hostel is onvindbaar. We worden zenuwachtig.

Een uur later zitten we op een luxe kamer. Beduusd kijken we om ons heen. Dit was niet wat we verwacht hadden van een campus. Tianxiou en Wang Senna staan als twee stuiterballen in het midden van de kamer. Ze proberen ons al een kwartier iets uit te leggen. Wij weten niet wat. Bij elke woord engels verschijnt er een bedenkelijke rimpel op de studente haar voorhoofd. Het blijkt dat ze uitleggen hoe de douche werkt. Zien we er zo wereldvreemd uit? We spreken de volgende dag af.

Tianxiou laat ons Tianjin zien. Met zijn drieen zitten we in een internetcafe. De twee verdiepingen zijn donker. Het is er druk. Uit de koptelefoons klinkt muziek.
We bezoeken Wang Senna op haar werk. Een grote mediamarkt maar dan goedkoop. De grote ruimte is volgepropt met computers, camera's en andere elektronica. We lunchen in een restaurant van twee verdiepingen waar bijna niemand zit. De lunch bestaat uit onbeperkt drinken en onbeperkt nootjes. Hongerig verlaten we de eettent.

De laatste avond nemen Tianxiou en Wang Senna ons mee naar een danceclub. Eerst gaan we eten. We hopen op onbekende chinese heerlijkheden. We belanden bij Kentucky Fried Chicken. De danceclub bevindt zich een verdieping hoger dan het fastfood restaurant. Twee danseressen in witte kleding doen hun pasjes. Op de dansvloer staan tien mensen te dansen op happy hardcore. We worden naar onze plaats gebracht. Een glas sinaasappelsap wordt voor onze neus neergezet. De muziek gaat zachter. Uit het plafond komt een beeldscherm. Een hippe jonge chinees verschijnt op het podium. Hij zingt een chinees popliedje. De tekst is te volgen op het beeldscherm. Tianxiou en Wang Senna gaan uit hun dak. Niet veel later staan de twee vriendinnen en Andy te dansen op het stampende ritme. De dansvloer vult zich met mensen. Andy's danspasjes worden enthousiast gekopieerd. Het sinaasappelsap vloeit rijkelijk. Om half twaalf worden we netjes bij onze kamer afgezet.